Het verhaal van Marcel
We verzamelen ervaringsverhalen van inwoners van Waadhoeke. Wil jij ook jouw verhaal delen? Laat het weten aan onze inclusiecoördinator. Hieronder lees je het verhaal van Marcel Aalbers.
‘‘Humor is belangrijk om mooie dingen te blijven doen’’
In 2010 veranderde het leven van Marcel Aalbers (42) abrupt. Tijdens een ledenkaatspartij in zijn dorp raakte de Berlikumer het zicht op de bal kwijt. Er bleek meer aan de hand dan gedacht. De zeldzame oogziekte Leber had plotseling zijn gezichtsvermogen aangetast. Marcel ziet nu nog maar twee à drie procent van wat hij voorheen zag en loopt met een blindengeleidestok. 'Dat was een heavy tijd, maar na mijn revalidatie is de storm gaan liggen.'
Van de ene op de andere dag kon Marcel niet meer autorijden en fietsen. Zelfs prei snijden werd een hele opgave. Een revalidatietraject bij Koninklijke Visio volgde. Marcel: ‘In Apeldoorn gingen alle meters op nul. Tien maanden lang leerde ik van alles om te leven met een zeer beperkt gezichtsvermogen. Ik leerde er onder andere werken met apps voor non-visuele hulp, zoals spraakondersteuning. Op mijn iPhone en laptop vertalen die geschreven tekst naar gesproken taal. Misschien nog belangrijker was dat ik tijdens mijn revalidatie werkte aan zelfacceptatie. Je weet dat je nooit meer goed zult kunnen zien en bent minder mobiel, maar je moet nu eenmaal verder. Dat gaat met vallen en opstaan. Maar het is mij gelukt: ik accepteer dat ik slechtziend ben.’
Positieve kracht
Met een sportbuddy waagt Marcel zich aan triatlons en met vrienden is hij geregeld te vinden in de sportschool van Team Eijzinga. Ook verder zit hij niet bij de pakken neer. Voor expertisecentrum Koninklijke Visio verricht hij waardevol vrijwilligerswerk. Eén dagdeel per week is hij in Leeuwarden gastheer aan de balie. Ook geeft Marcel als ervaringsdeskundige voorlichting op bijvoorbeeld scholen en begeleidt hij als buddy anderen met een visuele beperking. 'Vanuit een positieve kracht help ik hen hun weg in de ziende wereld te vinden. Dat kan soms gaan om ogenschijnlijk heel kleine dingen. Moet je een slechtziende of blinde helpen of niet? Ik vind dat je duidelijk moet zijn. Zelf geef ik aan wat ik wel en niet kan. Dat vergemakkelijkt de omgang.'
Wandeling door Franeker
Dit voorjaar ging Marcel wandelen met René de Vries. De wethouder van Waadhoeke kreeg via een simulatiebril een idee van hoe het is om slechtziend te zijn. Bij de balie in het gemeentehuis werd meteen duidelijk waar iemand met een visuele beperking tegenaan kan lopen.
Marcel: 'Ik trok een nummertje en vervolgens bleef het stil.
De cijfers worden alleen op een bord getoond en niet omgeroepen. Daarna wandelden we naar het centrum van Franeker. De entree van het Martenahuis vinden was voor mij knap lastig. En op een terrasje had ik moeite om af te rekenen, omdat het puntje op de 5 tegenwoordig op mobiele pinapparaten ontbreekt. Vervelend misschien, maar ik kan er ook wel om lachen.
'In oplossingen denken, humor en soms een beetje zelfspot zijn belangrijk om mooie dingen te blijven doen.’